Niektóre kwestie prawne związane z przewozami okazjonalnymi

Prawo polskie mówi jednoznacznie, że przewozy okazjonalne to forma transportu osób pomiędzy dwoma różnymi punktami, które – jak sama nazwa wskazuje – nie odbywają się regularnie. Co ciekawe, w ten sposób definiuje się również przewozy o określonej częstotliwości.

Unia Europejska i obszar poza nią

Okazuje się, że samochodowy transport okazjonalny może być realizowany z powodzeniem na terenie Unii Europejskiej. Jeśli jednak trasa przejazdu obejmuje terytoria spoza Unii, konieczne jest posiadanie stosownych zezwoleń, które wydawane są przez stosowne organy kontrolne.

Co ważne, transport okazjonalny może być realizowany za pomocą wielu rożnych środków. Do takich „zadań” można wykorzystać zarówno samochód osobowy, bus, jak i autobus lub autokar. Jedyną kwestią szczególną pozostaje liczba przewożonych w ten sposób ludzi.

Licencja – tak czy nie?

Co ciekawe, osoba chcąca realizować przewóz okazjonalny w obrębie Unii Europejskiej, nie musi posiadać stosownej licencji na przewóz osób. Należy jednak pamiętać, że zależność ta dotyczy wyłącznie tych przewozów, które są realizowane pojazdami o liczbie mniejszej lub równej 9.

Naturalnie każdy kierowca, który chce świadczyć taką usługę, musi posiadać wszystkie pozostałe dokumenty. Jednym z nich musi być dokument potwierdzający fakt wykonywania przewozów okazjonalnych. Mowa tu oczywiście o tych kierowcach, którzy nie posiadają zarówno licencji, jak i formularza jazdy.

Co musi mieć kierowca?

Każdy kierowca, który chce realizować przewozy okazjonalne, musi – oprócz powyższych dokumentów – posiadać również dowód rejestracyjny wraz z dokumentem ubezpieczenia, prawo jazdy kategorii B, a także orzeczenie (zdolność) ze strony lekarza medycyny pracy.

Podsumowując, powyższe przepisy mogą wyglądać na dość zawiłe. Jest to – niestety – prawdą, gdyż obowiązujące przepisy nie określają, jakie dokumenty mogłyby potwierdzać, iż dany kierowca prowadzi działalność transportową w oparciu o (jedynie) Przewozy okazjonalne. Jest to dość interesująca wada prawna, której nikt nie stara się rozwiązać.